Ruhundan orospu çıkan bir güruhtuk
Şapkadan tavşan çıkaran zihniyete inat
Deştiğimiz her toprak parçasından kemik parçaları çıkıyordu
Çaresiz eşlik ediyordu rakımıza sigara hazretleri
Bir gün daha nihayete ererken,
Kaç kadının canına mal oluyordu erkekleri?
Ve tüm bu erkekler, öldürdüklerine inat
bir kadın tarafından dünyaya getiriliyordu…
Adını bilmediğimiz ülkelerde insanlar,
insanca yaşıyor ve galiba mutlu da oluyorlardı!
Bize porsiyonu 20 liraydı mutluluğun.
Cebimizde ise, feri kaçmış umutlarımızdan başka verecek bir şeyimiz yoktu
Uzatınca elimizi kırıyordu yetkililer..
Umutsuzluk pohpohlanıyordu gecelerde,
Bir kadın iniltisi işitiliyordu hep!
Tırnak aralarımıza sıkışıp kalmış pisliklere bakıyordu genç yaştakiler,
İhtiyarlarsa, kurduğumuz cümlelerin kederine bakıp,
yaşımızı soruyorlardı.
Yaşımız umut etmek için büyük,
Sevmek için henüz çok küçüktü..
Öfkeleniyorduk çoğunlukla,
Dişlerimiz kenetleniyor ve yumruklarımız beliriveriyordu hemen,
Ahmakça savurduğumuz dizelerimizden utanıyorduk ama vazgeçemiyorduk!
Kıyısında yaşadığımız denizin, içine sıçıyorduk gayrı ihtiyari!
Biliyorduk bu yangının, bu puşt oğlu puştların, bu ruhsuz orospuların sebebi bizim suskunluğumuzdu!
Biz sustukça tepemize çıkıyorlardı,
Oysa tepemize gündüzleri masmavi gök; geceleri ise yıldızlar gerekti!
Değer verdiğimiz her şeyin değersiz bir parçası oluveriyordu bedenlerimiz,
Sonra çocuk gibi ağlarken bir başımıza,
İntikam duygularımızın dikizlediği hayatlara, gıpta ediyor ve ölüyorduk!
KorsanKalem 00.07 17.12.14
