BİZLER
Savaşın çocuklarıydık.
Bu yüzden hızlı yaşadık dünyayı..
Tattık ölümü,çabuk..
Tüm ekonomik krizlerin bedellerini ödedik!
Tüm kavgaların tozunu çektik ciğerlerimize.
Biz yokolmuş şehirleri gördük,
bombalanmıştı..
Koskoca gökdelenler yapmışlardı,
Ve bir plan uğrunda vurmuşlardı bir eylül vakti!
12 sinde eylülün tersine dönmüştü yaşam!
Eylüller fenaydı hep yani,
Bir ideal uğruna çok dost yitirmiştik..
Çok küfür işitmiştik bir kış günü Ankara’da!
Babamızın kıyamadığı bedenlerimize,
Polis, joplarıyla saldırmıştı..
Savaşın,pisliğin,satılmışlığın göbeğinde doğmuştuk,
Ama nedense dimdik olmuştuk,
Yanılgıların içinde doğruluktuk!
Hep ezildik,
hep dışlandık,
Sıkılmış yumruklarımız bir kere olsun zarar vermedi mazluma!
Bir kere köylüye zararımız dokunmadı,
Ama sevmediler bizi hiç..
Sevdirmediler,kötülediler!
Oysa yollara doğruluğu dağıtmaya çıkmıştık,
Sevdamızdı vatanımız,
sevdamızdı toprağımız,
Toprağımıza gömdüler,
daha genceciktik!
Ecelsiz, sebebsiz öldürdüler..
KorsanKalem
