Bu keşmekeşlikte yabani otlar misali girdiler hayatlarımıza,
Biz çay demlerdik, olmadı iki fincan kahve yapardık,
Ve oturur karşılıklı içerdik..
Bu yolda yüreğimizi oyar gibi girdiler oyunlarımıza,
Tavlada bir sen yenerdin bir ben,
Beraberliğe yürürdük bu hayatta hep,
Ve hırslarımız yokken mutluyduk ..
Farklı farklı adamların farklı farklı sorunlarıyla yüz yüze kaldık,
Bu darboğazda, bu yoksullukta bindiler sırtlarımıza,
Biz borç öderdik, borcu borçla öderdik çoğunlukla,
Ve güzel konuşurduk yarınlara dair her şeye rağmen
Deniz adında bir çocuğu büyütme hayaliyle ..
Sen karavan derdin usulca, o ince güzelliğinle,
Ben kavganın en beterini verirdim sokaklarda,
Ve bir vücut girdiğimizde yatağa,
Dünyada zulme dair ne varsa biterdi,
Çocuklar bayram sevinçlerini takınırlardı,
Gökyüzü yıldızlarla bezenirdi..
Biz sevdikçe umut vardı dünyaya dair..
Bu zulmü, bu adi dövüşü yenecek tek gerçek sevgilerdi..
Sen ve bendim dünyanın son kahramanları..
Sen ve ben..
KorsanKalem 15.00 23.08.13
