Acıydı hayat.. Ama şiddeti hep değişti.. Yorgunum bugünlerde, aslında severdim temmuz ayını. Bu ayın renklerini.. Tadı tuzu yok oysa! Çoğu insan sessizliğin asaletini farkedemedi.. Çatık kaşlarını her daim gösterdi hayata.. Mutluluk neydi? Göreceli..
Bu günlerde hastayım ve de huzursuz.. Gece hep hüzün katmıştır ruhumuza ve ben hüzünlüyüm işte! Anlamadı hiç, anlatamadım kendimi! Ben yaşadıklarımı ulu orta sergilemem ki.. Gözlerimden almalı sevgi sözcüklerini.. Kavga etmekten nefret ederim, susarım o anlarda.. Susuşlarımız kavga etmeli..
Bazen yüreğinizin daraldığı oluyor mu? Ya da ter bastığı ve vücudunun her yanına diken battığı? Bazen olur can sıkıcıdır ama olur.. Anlamıyorlar beni.. Hiç önemsemiyorlar yazdıklarımı.. Ve hor görüyorlar! Nefret ediyorum.. Lanet olsun!! Sigara içenler kendileri öyle rahatlatıyor.. Ben de yazarak! Bir kere olsun kendini karşındakinin yerine koymadıysan eğer, hayatı anlayacak kapasiteye sahip değilsindir! Hayat sizlerin yaşadığı küçücük hikayelerde değildir! Hayat koca bir romandır ve okumaya ve yaşamaya ömrün yetmez!! Siz küçük hikayelerin; küçük hüzün ve mutluluklarıyla sarmaş dolaş iken, roman hızlı ve bir o kadar da gerçektir!
Düşün ki dünya yuvarlak,
düşün ki gökyüzü hala mavi ve orman yemyeşil..
Düşün ki çocuklar gülümsüyorlar
ve adem havvaya aşık!
Henüz yasaklanmamış elma!
Kaos başlamamış daha..
Ateş yanmamış cehennemde..
İnsan doğmamış..
Düşün ki Dünya Savaşlarına çok var daha,
Katliamlar olmamış..
Düşün ki AŞK can yakmamış…
KorsanKalem
