Şu yada bu sebeplerden dolayı bir süre yazı yazanadım, öncelikle bu yüzden affınıza sığınıyorum.. Ve hemen yazmalara koyuluyorum.
İnsan..
Bu dünyaya insan olarak geldik.. Kendimize insan diyene kadar hep hayvanları taklit ettik. Sonra bir sıfatla üstünleştirdik kendimizi: Düşünen hayvandık hepimiz! Evet düşünüyorduk ve o halde vardık! Felsefe yaptık.. Ama etik anlayışımız biraz düşündürücüydü! Yargılar yetiştirdik. Manalar türettik. Sayısız diller ürettik ve şimdi birbirimizi kendi dilimizle konuşurken bile anlamakta güçlük çekiyoruz..
Evet düşünüyoruz ve düşüncesizce katlediyoruz dünyayı.. Savaşlar çıkarıyoruz, mızıkçı çocuklar gibiyiz. Ama oynadığımız oyunlarda kan akıyor, insanlık yerle bir oluyor! Zor gerçekten insan olmak zor!
Doğa çok açık ve netti oysa! Yani bir hayvan bir ekosistem içerisinde varlığını sürdürmek için yiyor, çoğalıyor, yani yaşıyor.. Bizler ise karnımızın tokluğundan daha fazlasını istiyoruz. Kendimizin yaptığı tahtlara ulaşma sevdasına tutuluruz çoğu zaman! Yan makam mevki, para pul, rütbe kıdem, saygın olma arzusu! Bu arzu öyle birşey ki, yıllarını belki de bir ömrü bunun için verebiliyoruz! Ne kötü! Ne hüzünlü bir yaşam tarzı..
Benim vazgeçilmezliklerim yoktur. Dümdüz de yaşarım hayatı, virajlı da.. Tepetaklakta olabilirim, herşeyin yolunda olduğuna da inanabilirim.. Romantik aşık değilim.. Çok vedalar ettim.. Terkedildim.. Bir süreçtir yaşam ve bu süreci güzel geçirmek gerektiğine inanırım hep, anlamlı ve unutulmaz.. Arkanda bişeyler de bırakabilirsin evet, kıymetlidir gerçekten bu. Ama bırakamayabilrisin de.. Önemli olan belki de, ikili ilişkilerinde başarılı olabilmeyi becermek, yani iyi dostlar, iyi aşklar, iyi zamanlar yaşamalı.. Kırabilirsin insanları, ama kırılmayı bence en son yap. Hani kırılma kimseye, ben bunu deniyorum. Denemeye değer..
Çok kötü şeyler yaşayabilirsin evet, bu ihtimal dahilinde. Ama unutma ki; yaşadığın 1 güzel şey 3 kötü şeyi götürecek.. Bu böyle olmasa da, bence böyle olduğuna inanmak gerek.. Bazen herşey üst üste gelecektir. Ki gelir, hep böyle de olmuştur. Kötü olduğunu düşündüğümüz şeyler bir anda saldırıverir.. Bu yaşınıza kadar bu kötü şeyleri atlattığınıza göre çok da kötü değilmiş öyle değil mi? Bence kötülüğün(kötü şeyin) ne kadar kötü olduğunu sorgulamayı birkenara bırakıp, hemen onu defetme yoluna gitmek daha mantıklık bir hareket olacaktır..
Küçük yada büyük şeyleri, kafanıza takmayı bir kenara bırakın. Zaman çok kısa ve çok güzel değerlendirmek gerekir.. Diye düşünüyorum..
KorsanKalem
