Şimdi İzmir’in sokaklarına yalnızlık hakim,
bir sürü insan var, yürüyorlar
ama yalnızlık da orada, hüzünüyle duruyor
Şimdi bu kente hüzün çökmüş, ağladı ağlayacak bulut..
Çiçekçiden gül alıyor bir genç,
kırmızı, kan kırmızı bir demet gül..
Kim bilir hangi güzele verecektir,
Sıkıcıydı ve bulutluydu gün,
Toplu taşıma araçlarındaki hüzne katıldım,
herkez de çatılmış kaşlar, hüzünlü bir hal..
Kederime keder oluşun hikayesi gibi..
İNSANLAR MUTSUZLAR…
Bir papatyanın sarısında yaşamak isterdim..
Herkezin bihaber olduğu bir hayat sürmek..
Aşktan nasip olmamasına lanet okumayı bir yana bırakıp..
Esk sevdaları tatmak isterdim..
Hani çıkarsız olduğunu düşündüğüm,
Eski insanların yaşadıkları,
eski ve büyük aşklardan bahsediyorum!
Kederli ve bir o kadar da acınası bir hal,
Zira bu hal, Küba’nın sonsuza dek var olacağı hayali gibi, komik..
Kirlenen ve hızla yozlaşan,
garip,kirli,hayin,adi bir dünya bu!
Ve maskeler, ve hayvansı yaşamlar, ve herşeyin çözülmesi..
Kopası bir kıyameti bekliyorsak eğer,
Kopma vaktidir..
Kederin daha ne kadar fazlasını görebiliriz ki?
Ne kadar daha rezilleştiririz aşkları?
Ve daha ne kadar vedalara yüreklerimiz dayanır?
Yazılası şiirlerim var biliyorum..
Görülesi kederlerim, yıkılası hayallerim var,
Hepsini biliyorum,
ikiyüzlülüğünüzü de, aldatışlarınızı da, gerçek yüzünüzü de biliyorum..
Biliyorum ve söylerim artık..
Zira korkulası cezalarım, uyulası kurallarım, susulası durumlarım yok artık..
Sesimi işitmeniz için elimden ne geliyorsa yapacağım!
Ne kadar büyük cezalar verebilecekseniz, cezamı çekeceğim!
Hangi kuralınız varsa çiğneyeceğim..
Yaşanası dünyalarım yok artık benim!!!
İsyandayım, bu benim İSYANIM..
KorsanKalem
