Uzun zaman sonra binip de dolmuşuna, Karşıyaka’ya varmayı özlemişim.. Karşımda koskoca Karşıyaka. Ama değişik.. Metro çalışması nihayet bitmiş. Ve ben bunun şaşkınlığı içindeyim, toz toprak gitmiş ve bir istasyon çıkmış ortaya.. Gayet de güzel olmuş. Sanırım artık orası buluşma mekanı olmuş.. Zira, benim güzel kardeşimle orada buluştuk. Ben onu bıraktığımda küçük hoş bir kızdı. Ama büyümüş, bir kadın edasına bürünmüş. Ee ne de olsa İzmir kızı:)
Neyse çarşıda bir süre yürüdükten sonra, birkaç fotoğraf çekildik. Daha sonra iskeleye geldik, orada fotoğraf çekilmedik”unuttuk yada aklımıza esmedi” . Vapura binip, karşıya geçmeye karar verdik. Neyse ki bu kararımızı hayata geçirerek, atladık vapura..
Konak’a vardığımızda, kütüphaneye gitme kararı vermiştik. Ancak gün bilincini yitirdiğimizi, kütüphanenin kapalı kapısının önünde anladık; bugün pazardı.. Ama kararlıydık. Elimize kitap değecekti bugün. Pasaporta doğru yürüdük. Orada bir D/R mağazası varmış, gittik aradık,bulduk,girdik… Hemmen kurcalamaya başladık. Aslında okunacak o kadar çok kitabım vardı ki.. Ama yeni bir kitap istiyordum.. Özge de öyle..
Ben bizim çılgın şair Charles Bukowski nin bir kitabını buldum ve içinde bile ne yazdığına bakmadan aldım.. Özge de Nefes isimli bir aşk romanı aldı. Ben iyi dedim ama umarım iyidir 🙂
Neyse daha sonra pasoportta bir mekana oturup, birer kahve içtik. Sohbet ettik. Özge’nin sevdiği adamdan konuştuk. Güldük eğlendik. Çok beğendiğim bir ilişkileri var , umarım hiçbirşey bozamaz bunu. Biz de sevdiğimiz insanların mutluluğundan mutlu oluruz böylece 🙂 He bir de Özge Hanım’a fotoğrafçılığı öğrettik:) sağı solu çekti..
Konak’a gelene kadar baya fotoğraf çektik. Vardığımızda, ben artık ayrılacağımızı düşünürken; bir süpriz ve oldu bittiye getirildim. Biranda Özgenin evinde buldum kendimi. Neyse, annesiyle de tanışma fırsatı buldum. Gayet şıktı annesi. Hani bir söz vardır ya annesine bak kızını al diye:) sedat bu yöntemi mi yapmış bilemiyorum:)
Neyse, annesi çok güzel bir mantı yapmıştı, afiyetle yedik:) Daha sonra kestaneyle birlikte çay içtik. Ve güzel bir günün ardından,yapılanlar için teşekkürlerimi sunarak evlerinden ayrıldım. Konak’a geçtim otobüsle, daha sonra Özge’nin tarif ettiği gibi halkapınar a kadar metroyla gittim. Orada aktarma oluyormuş. Oradan da Çiğli ye geçtim ve bir otobüse daha binerek evime geçtim…
27.02.2011 KorsanKalem
