Yaz meyvelerinin herbiri birbirinden lezettli.. Kirazı sever misiniz bilmem ama sevin yani, ben severim.. Güzeldir kiraz, vişnenin kardeşi.. Genelde 3-4 tane kiraz ardından da 2 tane vişne atarım ağzıma. İkisi de güzel, biri ekşi birisi tatlı.. Doğanın iki farklı tadı..
Öğle yemeğinda kiraz vardı. Çoğunluğu berelenmeden kaynaklanan, bozulma eğilimine başlamış.. Seçerek yemeye çabalıyorum.. Tabiki de bu elbet zor, zira pek anlaşılır bozulmalar yok.. Ama yeme arzusu insanı deli ediyor.. Bu yüzden birçok kez ağzıma attığım kirazın bozuk olduğuna tanık oldum. Şarap tadını andırıyor.. Şarabı severim ama kiraz yerken şarap tadı almaktan hoşlandığımı söyleyemem. Herşey yerinde güzel, yada ben böyle bir bakıış açısına sahibim. Şuan bunu sorgulamayacağım..
Genel olarak baktığında doğanın bir harikası işte.. Algılayamıyoruz ama öyle.. Şirin ve güzeller.. En kısa zamanda kiraz alıp bir güzel yemeyi planlıyorum.. Ayıklamak bana göre değil. Balık da ayıklamayı sevmiyorum. Çatır çutur yiyceksin işte.. Bugün ki ayıklama işleminin ardından kalanlara, dışlanmışlara baktım da hüzünlü.. Bedenimin bir parçası olabilecekken çöpü boylayacak bir tabak kiraz.. Ama hayat bu, dışlanmışlıklar,seçilmişlikler,ayrımlar, falanlar filanlar..
Bu arada wikipedia’ dan yaptığım ufak bir araştırmayı da sizinle paylaşayım.Kiraz için şu yorum yapılmış: “Meyvesi taze olarak yenir. Hoşaf, reçel ve konservesi yapılır. Kiraz kabuğu, kabızlık giderir ve ateş düşürücü; çiçekleri, göğüs yumuşatıcı; yaprakları ise müshil olarak kullanılmaktadır. Ayrıca Giresun ilinde ‘kiraz kavurma’ adıyla yemeği yapılmaktadır.”
Sona doğru, çocukluğuma dönelim.. Ankara’da oturduğumuz yıllardı.. İki katlı evimizin bahçesinde bir ağaç.. Kiraz.. O zaman küçüktüm ve sadece babamın topladığı kirazları yiyordum.. Şimdi orada otursaydık eğer, o ağacın bir dalında oturup , bir yandan kiraz yerken diğer yandan bu yazıyı yazardım.. Eminim ki o ağaçta şuan bir çocuk kiraz topluyor ve çok mutlu..
KorsanKalem
