Bir süre ölü bir ten, kurumuş bir cesedim.. Belki kendi tabutumu taşır, derin bir çukura atarım kefensiz bedenimi.. Ya da susarım tüm kelimelere, cümlelere ve gevezeliklere karşı.. Bir şarkıda duyarsınız beni, bir haykırışta, bir ağıtta, gözyaşıyımdır.. Soğuk havalar geliyor. Sıcak havalar gelecek, belki olmayacağım.. Bir güneşe bel bağlayan F tipindeki mahkumum! Ölüm oruçlarında kaybedilen akılım ben.. Hastalıklı ruhumu hiç saklamadım ve beni görmek istedikleri gibi gördüklerinden hep, şamarını yedim hayatın.. İnsanlar bir basamak gibi kullandı bedenimi.. Silik hayatlarına özgüven getirene kadar adamdım, gerisinde şerefsizin teki.. Bir kere olsun çıkar gözetmediğim için suçluydum..Hep düşündüm insanları hep iyiliklerini istedim ve yoruldum.. Soğumak için beklemeye gerek yoktu oysa.. Soğuk hava depolarında bir yığın et vardı soğumuş! Ve ruhsuz orospular gibi sırıtırken yüzüme hayat, haykırdım orospuların da onuru var diye! Hiç anlamayacaktı; takım elbiseli, mantolu ve sıradan topluluğun sıradan mesleklerini yapanlar.. Lağım çukuru içindeki gideri açmak için uğraşan adama iğrenç gözlerle bakan salak lise öğrencileri gibiydiler.. Uzaktılar hayattan.. Rahata ermek içindi attıkları her adım ve bundandır güçlünün yanında olmak için çırpınışları.. Güzellikleri yapay, ruhsuz, adi herifler! İşlerine gelip kullandıklarında hacı hoca imam papaz kesilip, ruhlarını şeytana satan pezevenkler! Yoruldum artık.. Bir sonbahar gününde yapraklar gibi kurudum.. Ve artık istediğiniz gibi yaşamayacağım! İstemediğiniz ne varsa o olacağım!
KorsanKalem 05.12.13 14.14
