Sevdaya ve insana dair,
Bir şeyler yazmak da zor bu devirde!
Zira eksik,
İnsanlığa ve sevdaya dair şeyler…
Umutsuzluğa kapılmamak çocukların işi
Oysa çocuklar bile,
Henüz yaşamadan çocukluklarını,
Hayat kavgasına atılmış!
Rezil günlerden geçiyoruz,
Her bir gün biraz daha utanıyoruz
Her bir gün biraz daha hüzün kaplıyor göğüs kafeslerimizi…
Telleri olmayan eski bir mandolin gibiyiz şimdilerde,
Küçük, sevimli ama hiçbir işe yaramıyoruz işte!
Zor olan yaşamak değil aslında,
Çünkü bir şekilde yaşayabilir insan…
Ama insanca yaşamak zor bu devirde!
Azığını paylaşmak,
Azdan çok olmak güç…
Kime dayayacaksın ki sırtını?
Kimle umut edeceksin yarınlara dair?
Geçiyor günler biliyorsun,
Günler geçmek zorunda biliyorsun,
Ve her şey geçecek nihayetinde biliyorsun…
Ama bu umutsuzluğa rağmen;
Nefes alıyoruz ya…
Belki de en acısı bu!
Belki daha da beterini tadacağız…
Mevsim değişiyor,
Hava biraz daha yaza çalıyor,
Eskideki bekleyişlerimiz sönmüş;
Aynı durakta, neyi beklediğimizi bilmeden
Bekletiliyoruz,
Bekletiyoruz bunun yanında…
Bekliyoruz çaresiz…
Bir papatyanın hüznü bu,
Kimse fark edemiyor,
Kimse eğilip silmiyor gözyaşlarını…
Ya birileri tarafından ayaklar altına alınıyor
Ya da koparılıyor dalından,
Bir papatya hep katlediliyor…
KorsanKalem 15.05.15 19.32
