Menu

Su giderindeki hayatlar..

Bir süredir izliyordum onu. Sürekli o deliğe birşeyler taşıyordu. İnatla ve azimle.. Anladım ki o soğuk deliği yuva seçmişti kendisine yani yavrularına.. Birkaç gün sonra incecik cıvıldamalar.. Deliğe usulca yaklaşıp baktım.. Dört yavru kuş.. Ağızlarını havaya kaldırıp cıvıldıyorlardı. Annesi deliğe girmeden önce tel örgüye konuyor ve o güzel ötüşünü gerçekleştiriyordu.. Bunu duyan yavruları da, cıvıldaşıyorlardı.. Anne gün boyu yemek taşıyordu. Gün boyu savaşıyordu..

Ben de sağdan soldan bulduğum böcekleri öldürüp deliğin girişine bırakıyordum.. Annenin gün boyu bize fazladan şakıması belki de bu yüzdendir bilinmez.. Ne güzel bir manzaraydı aslında, ne beter bir göz yaşı..

Büyüyeceklerdi, her biri anneleri gibi güzel kuşlar olacaklardı.. Kimi erken uçacaktı yuvadan kimisi de geç.. Ama gideceklerdi işte.. Uçmaya çabalamaları boşuna değil yani.. Bir doğa kanunu.. Bir alın yazı.. Kim bilir ne belalar ne yağmurlar görecekti minik yavrular, kim bilir nerede öleceklerdi.. Ama bu onları korkutmuyordu.. Uçmak için çabalıyorlardı işte.. O delikten kurtulmak için.. Evet cesaret işi.. Zira annelerinin ömürleri boyunca beslemelerini bekleyebilirlerdi.. Dışarıdaki ışık hiç korkutmadı onları ve hep kurtulmak istediler o delikten! Bu yanlış anlaşılmamalı aslında.. Zira, korkusuz olmalı öncelikle ve yeni dünyalar keşfetmeli.. Su giderinde bir hayat sürme deliliğine kapılmadan, yeni dünyalar keşfetme çılgınlığına koşturmalı..

Su giderindeki kuşlar, önünde sonunda uçup gidecekler, evet, o cesarete onlar sahip! Peki bizler çıkabilecek miyiz su giderinde ki bedenimizi yeni dünyalara?

 

KorsanKalem

Beğen  
Önceki Yazı
Sonraki Yazı