Geçenlerde dolmuşa bindim. En öndeki koltukta bir adam, ortadaki koltukta da orta yaşlı bir kadın ve ufak tefek bir çocuk vardı. Daha sonra doldu tabii. Dolmuşların o ağır aksak gidişi ve şoförlerinin bir avcı edasıyla çevreyi süzüşlerine baya bir ayar...
Duvar…
Sabitlenmiş Yazı
Duvarın pürüzüne aldırış etmeden, çerçeveyi gözüme hoş gelecek bir şekilde astım. Çerçevenin içindeki fotoğraf; hiç tanımadığım ve özgürlüğünü henüz yitirmemiş bir çocuğun fotoğrafıydı. Koşmak, nedense özgürlüğü çağrıştırıyor zihnimde. Koşarken, sanki kimse engel olamayacak… Ama artık çocuklar dışında kimse koşmuyor! Kimsenin...