Menu

Tepe takla

153464_129237507608316815150_OriginalTırmanıyorsun. Attığın her adımda ha gayret diyorsun. Ha gayret az kaldı. Kimi zaman attığın adımın hemen ardından toprağın titrediğini hissediyorsun. Biliyorsun, zemin sağlam değil. Sırtındaki yükün ağırlığı bir süre sonra adeta katlanıyor, katlanıyor, katlanıyor ve taşıyamayacağın bir hale geliyor. Omuzların yırtılıyor. Bir yandan sıcak,  diğer yandan terinin tuzu; hiç durmadan yarana saldırıyor. Ve attığın her adım titriyor. Toprak yarılıyor, çıktığın tüm tepe baş aşağı oluyor ve savruluyorsun. Yuvarlanıyorsun hızla. Durduğunda yolun yine başında olduğunu anlıyorsun. Bir hışımla yeniden başlıyorsun tırmanmaya. Yaraların kabuk bağlıyor, kabuklar parçalanıyor ve yeniden daha derin yaraların işkencesine maruz kalıyorsun. İnadın inat. Sabrediyorsun. Daha kararlı adımlar atıyorsun titrek zemine. Yaraların daha derinleşiyor. Gücün beş misli tükeniyor. Ama yılmıyorsun. Omuzlarındaki yük katlanılır cinsten değil, ama ilahi bir güce sahipmişçesine devam ediyorsun. Tepeden kayalar yuvarlanıyor sonra. Birinden zıplayarak kurtuluyorsun, öteki başını sıyırıyor. Bir diğeri ise bacaklarına vuruyor, havalanıyorsun. Sanki bir kuş misali havada süzülüyorsun ama bir kuş kadar çok duramıyorsun, ki senin kanatların yok. Yere tepe takla düşüyorsun. Üzerinden geçiyor artık kayalar. Kafan yarılıyor, kaşın kanıyor, bileklerin kırılıyor. Vücudundaki tüm sinirlerinden beynine doğru ağrı sinyalleri gönderiliyor. Beynin dağılıyor; ama sen sürüne sürüne yeniden deniyorsun. Ayakların kopuyor. Yarısında ölüyorsun!

Tek başına çıkmamıştın oysa yola.. Ufak tepelerin birinde birkaç kişi bıraktı tırmanmayı. Bir yağmurda sele kapıldı kimisi. Deprem oldu, fırtına çıktı eksildiniz. Korkular gün yüzüne çıktı, firarlar oldu. Elini tuttuğun herkes bıraktı bu inadı. Vazgeçti tırmanmaktan. Ellerin boş kaldı. Düşe kalka ilerlediniz. Ve nihayet tek başına kaldın bu yolculukta. Tek başına aldandın. Savaştın ve yenildin. Kimisi cesaret bile edemedi oysa! Senin düşlediğini aklının ucuna dahi getiremedi. Belki getirebilmiş olsa, başaracaktınız. Belki senin mücadelene ortak çıksalar tüm tepeyi aşabilecektiniz. Olmadı. Başarısızlık güçlü kılındı ve tarihe senin başarısızlığın olarak geçti. Oysa onlar kaybetmişlerdi, sen ise direnmiştin sonuna kadar. Yenilmedi hikâyen, bedenin yitip gitti sadece. Ki beden önünde sonunda yiter, aslolan mücadele etmek değil midir?

KorsanKalem 23.35 13.12.14

Beğen