Zaman geçiyor.. Bulutlu, güneşli, yağmurlu ve yeryer karla karışık yağmurlu.. Ömür geçiyor, neşeli, kederli, hüzünlü, ilginç, komik.. Bazen uzun süre ellerin boş kalıyor, bazen doluyor.. Kalbin bazen bedenin için değil de başka bir beden için atıyor.. Bazen kırılıyor.. Bazen için parçalanıyor.. Hayat geçiyor..
Bulutlu bir gündü bugün ve sıkıcı, şiir telaşı içinde bulamadım kendimi.. Vedaya hazırlanmalıyım.. Oysa yeni merhaba demiştim.. Bazen oluyor böyle.. Çabuk gelen vedalar..
Sevdaların telaşını unuttum.. Oysa ki çok severdim.. Kalpler kırılıyor yılların yıkılmasıyla birlikte, her geçen gün.. Hani aşklar yıpratılıyor yani.. Beklentiler ve de bekleyişler.. Sorsan herkez tertemiz bir sevgi istiyor.. Kirli bir dünyada tertemiz bişey istemek.. Kadir İnanır’ın Türkan Şoray’la evlenmesi gibi birşey, düş.. Oysa güzel olurdu:)
Büyük şehirleri unutmuşum ve insanlarını.. Koşuşturmayı, telaşı.. Evet büyük şehirde böyle oluyordu.. Geceleri ışıl ışıldı ve renkliydi.. Yollarında yüzlerce araba ve iş çıkışları kitlenen trafiği, gerilen sinirleri, sarhoşları, tinercileri, fahişeleri.. Sistemli bir yapı taşı yani.. En altı da var en üstü de.. Ve medeniyet.. Ve antimedeniyet.. Herşeyi barındıran bir yapı..
O yapıya ait olup da uzaklaşmak zor ne yazık ki.. Zira küçük şehirlerde izlenirsin.. Büyük şehirlerde şariler ve yazarlar izler insan hallerini sadece.. Ve artniyetsizdirler.. Ama küçülünce şehir, herşey küçülür gider.. Zihniyetler de öyle.. Yaptıkların dillenir, kınanır ve hatta birileri tarafından uyarılır.. Konuşmak istediklerini konuşamazsın..
Nitekim vedaya hazırlanıyorum, İZMİRime! Giderken arkama baka baka gideceğim.. Zira bir şehir ve içindeki insanları çok özleyeceğim..
KorsanKalem
