Kayboluyordum soğuk loşluğunda gecenin..
Anlaşılmaz ve anlatılmaz ızdıraplar içindeydim..
Hiç bu kadar yenilmemiştim,
hiç bu kadar darılmamıştım ben..
Koskoca bedenim büzüşüp küçücük kaldı.
Ve kaybederken bilincimi,
acının dayanılmaz eşiğinde dans ediyorum..
Beni herkes gibi anlamıyorsun,
beni herkes gibi yargılıyorsun..
Oysa sen kıymetlisin,
oysa sen beni annem kadar tanıyan tek kadınsın..
Şimdi yağmurlara eşlik mi edeyim ağlayarak;
ya da derin ve soluksuz dalayım mı boşluğa gözlerimle?
Bana bir şey söyle, bana hiç durmadan bir şey söyle..
Öl de misal, hiç kimsenin ölemeyeceği denli ölürüm,
Sev de; seviyorum zaten..
KorsanKalem 21.05 25.02.2014
