Dikine dikine giderken
hayatın küçük oyunlarında,
Buğulanmış camlara çizdiğimiz evlerin bahçelerinde düşlerdik aşklarımızı..
Bir vapurun oynaklığında durmaya çalıştığımız günden beridir,
kaypaktı her zemin..
Terlerken tutuğumuz eller,
Hiç bitmesin diyeceğimiz o uzun sokak yürümeleri
ve ardından ilk öpüşler,
Silmek istemediğimiz temiz sayfalarındandı koca hayatın..
Düşerken, koşarken, batıp çıkarken düzlüğe,
hep aynı telaşın, hep aynı hüznün, hep aynı gecenin izleri vardı yüzlerimizde..
Karanlık sokakların, karanlık yüzlerini taşırdı bedenlerimiz..
Ve bir kere düştüğümüz kanalizasyon çukuru,
Bir ömür kokuturdu yüreklerimizi..
Nice yemin hiç edilmiştir bu arsız uykularda;
Nice tövbeler edilmiştir yinelenecek günahlara..
Kalan birkaç sevgi sözcüğüdür aslında,
Kalan bir aşıkla bir maşuktur, boş masallarda..
KorsanKalem 02.20 28.11.13
