Güneş batardı, ülkemin bir denizci kasabasında..
Ve hüzün kokardı limanı..
Aşk kokardı,yalnızlık,hasret,,
Balık kokardı elbet,hem de en hasından!
Rakı kokardı..
Deniz dalgalandı mı korkardın.
Zira karaydı denizi, gözü kara,
Karadeniz’di!
Bahtının karalığı bir yana,
güzeldi karadeniz..
Az tuzlu,ılık,hırçın dalgalı..
Bir kere deydiyse ayağın,
Öyle çekip gidemezdin, kolayca!
Kederliydi de Karadeniz..
KOYUNCU’nun hüznünü taşırdı,
Çernobil’in..
Kanserdi, hastaydı karadeniz!
Belkiler doluydu en derininde,
Umutlar vardı batık gemilerin kamaralarında!
Yitip giden bir güneşin ardından,
ava çıkmaya hazırlanan balıkçılar vardı!
KorsanKalem
