Nefesim kısıldı öylece, kelimeler boğazıma takıldı, gözlerim yaşardı ve beni ben yapan şeyin ne olduğunu sorgulamaya itti hayat bugün.. Ne amaçlar ve hayallerden sonra gelinen bir durak.. Bugün Yusuf bana “olum sen böyle çok yaşayamazsın” dedi.. Oysa ben şu kirli deniz için bile yaşayabilirdim koskoca hayatı..
Sadece kızgınlığım ve bocaladığım nokta bize, insanlara dikta ettirilenlerdi.. Hiç de adil değildi.. Yemek yiyecektik ve nerede yiyeceğimize karar veremiyorduk.. Biliyorduk ama.. Büyük Amerikan firmalarının yağlı yiyecekleriydi aklımızda olan.. Ve yedik.. Temizlikçi kadınlar vardı. Boşalan tepsileri topluyorlardı. Birisi bitmemiş kızarmış patetesleri bir köşeye ayırdı. Yusuf’la birbirimize baktık.. Lanet olsun bakmakla yetindik işte!
Kırıcıydım evet, kendi kırılmışlıklarımın intikamı gibi sanki.. Neden düşünüyordum ki herşeyi? Bırak arkadaş, dümdüz yaşa işte herkez gibi!! İş sahibi oldun, evlen, çocuğun olsun, sen yaşlanırken onları büyüt ve mürvetlerini gör ve geber demi! Ne istiyorsun ne alıp veremiyorsun hayattan! Neden sıkılmış yumrukların ve çatılmış kaşların var ve neden gülemiyorsun fotoğraflara!
İstenildiği gibi yaşamadım işte.. Yalandan gülümseyemedim kimseye, kırmamak için kırdım hep kendimi ama yorulduğumu gördüm ve bazı şeyler elimden kayıp gitti işte! Hep birşey eksikti hayatımda hep bir noksanlık vardı, bulamadım lanet olası şeyi! Bıktım belki de bunları duymaktan ve söylemekten.. Yazdıklarımın tek bir kelimesi bile önemli değildi belkide! Yada önemliydi kimbilir! Ama sıkıldım kendimden çok hemde!! Herkez gibi sistem adamı olamamaktan sıkıldım lanet olsun!
Bu gece büyük kararlar alıp uygulayacağım.. Hoşçakalın..
KorsanKalem
