Aktarların önünden geçerken mis gibi kokusunu duyumsarız.. Adeta sokağı kaplamıştır, kavruk kahve kokusu.. Bu koku insanı çeker, farklı duygular salar içine.. Ya da sadece bana bu etkiyi yapmıştır kimbilir?
Ülkemizde hemen hemen her evde önemli bir yeri vardır kahvenin.. Kahve kültürü ailenin en temeline inmiştir.. Düşünsenize aile kuruluş aşamasında(kız isteme) kahveler içilir.. Hatta büyük bir oyun döner orada, kız tuz atar damat adayının kahvesine.. İçilir kahveler.. Ve istenir kız..
Ben severim kahveyi.. Annemle oturup içerdik.. Bir süre sonra yorucu üniversite sınavı hazırlıklarında gece iki fincanlık hazırlayıp arka arkaya içmişliğim çoktur de hani.. Aslında şekerli severim.. Ama ortamda çok da mızıkçılık yapmam hani, sadesi de bir ortası da.. Zira bir fincan kahvenin hatır olayı işte..
İşin garipsediğim yanı, yalnızken iki fincanlık hazırlayıp içtiğim o durum yok mu.. Sanırım yalnızlığın en hüzünlü yanı bu olsa gerek.. Oturup kahve içecek bile kimsenin olmamasıepey kederli bir iş.. Komik ve sorgulanası yanı ise; doktorumun içmemem gerektiğini vurguladığı kahveyi inadına iki fincan içmem.. Böbreğim kahveden acıtacaksa canımı yemişim öyle işi ben! Yani ne serden geçerim ne yardan olayı bu.. Ben böyleyim..
Gecenin köründe içtiğim iki fincan kahvenin etkisiyle zıpkın gibi ayaktayım.. Falımı da kapattım:) ama yalnızım yani kahve yorumu yapamıyorum.. Önyargılıyım bu konuda; kapalı yollar çıkar muhtemelen, içim kabarmıştır ve üç vakte kadar hiçbirşey olmayacaktır.. Karamsar..
Öyle işte.. Bu yazı birden çıktı.. Planlı değil yani.. Planlılar bekliyor hala yazacağım sözde.. Herkese günaydın saat 05.28, bugün köpüklü bir kahve için, benden size gelsin..
KorsanKalem
