Sonra bir kadın tüm umutlarını, tüm hüzünlerini, tüm kadınlığını sana veriyor. Ve sen tüm bunların altında eziliyorsun. Gecenin tüm biriktirdiği, günün tüm kırıklığı, bütün kırışıklıkların ve boğazındaki o düğüm koca bir yük oluyor. Yaptığın hamallık da, yanına kar kalıyor. Biriken bir yığın, yuvarlanan bir kar topağı ve nihayetinde büyük bir çığın altında kalıyorsun. Toprağın kabul etmediği bedenin kendine, yeryüzünde de tam bir yer bulamıyor. İki arada bir derede kalıyorsun. Ne köy oluyorsun ne de kasaba! Sürgün bir hayat sürüyorsun adeta!
Kırgın adamlar, hep kırık dökük kalıyor ve hep kırılıyor.. Oysa kadınların çoğu, kırıldıkları yerden filizleniyorlar. Sonra bir sürü yarım yamalak adam, yarım yamalak hikâyelerin peşinde heba oluyor. Peşinden koştuğu hikâyeler de uzayıp roman oluyor! Ama bir adamı suçluyor görgü şahitleri. Ki adamlar hep suçlu oluyor! Öyle bir dönem ki bu, adamlar kadınlardan korkuyor ve yalnızlık sadece Allah’a mahsus olmuyor bu dönemlerde..
Kirli hikayelerin de taraflarında kadın ve erkek; tertemiz hikayelerin de… Ama gün geçtikçe herkes kirleniyor. İnsanlık değerini her geçen gün yitiriyor bu kirli tezgâhlarda. Çocukken düşlediğimiz dünyayı; bok kokuları sarmış! Uçurtma bile uçurtmuyor çocukları şehrin. Düzenin sanallığında eşlerini seçen yalan müptelaları, her geçen gün daha iyi bir tiyatrocu oluyor. Ve rolünü iyi yapıyor bu saltanatı kendine has sanal iktidarında!
Hayat bir kabulleniş meselesidir. Sana verilenleri, seni soktukları dar kalıplarda yaşamaya itenleri kabul edersin ya da reddeder yeni bir mücadeleye girişirsin. Kimi zaman kirli bir mücadeledir bu. Günümüzde kirli yanını seçmekte tereddüt etmez çoğunluk. Ama kimisi de vardır ki; zoru seçer ve bir ömür taşır bu yükü.. Bu yükü taşıyan adamların toplanma yeridir sinema salonları. Usul usul ağlaşırız utanmadan. Ağlamaktan utanılır mı hiç, utanmadan gülenlerin yanında! Usul usul yaşarız tüm hüzünlerimizi ve karanlık çökünce güne, gözlerimizdeki yaşlarla yatağa gireriz. Anlamak güçtür çoğunlukla, çünkü anlamaktan uzak yaşamlara bir ömür de anlatsan sonuç alamazsın. Nihayetinde sinema salonlarında hüngür hüngür ağlarken, hiçbir insanı yargılamaya dünyanın hiçbir mahkemesinin ve hiçbir insanın kibrinin gücü yetmez, yetkili de değillerdir!
Sinema salonlarında ağlayan adamlardandık, çok aldandık..
KorsanKalem 26.01.2015 00.58
